புது கவிதை

என் அழகை எதிர்பார்க்காத நீ
என் சிரிப்பை ரசித்த நீ
என் அந்தஸ்தை கேட்காத நீ
என் குறள் மட்டும் கேட்ட நீ
என்னை நேரில் சந்திக்க ஆசைபட்டநீ
என் முகத்தில் தீக்காயம் இருந்தும் கூட நீ என்னை விரும்புகிறாயே!
இது தான் உண்மையான காதல்

பூதக்கண்ணாடியால் தேடுகிறேன்
பூர்வீக முகம் பொறித்த பூரிப்பான உன்னை..
பொதுமக்களும் வாங்கி குவிக்கும் பொன்மகளின் கண்ணை..

வழித்து தலைவாரியும் வம்பு பண்ணி வழிந்திறங்கும் நெற்றிமுடியை நான் என்ன சொல்வது…

சிந்தனைக்கப்பாற்பட்டு செதுக்கிய செவிகளிடம் நான் எப்படி சொல்வது..

உன் கண்கள் உலகிற்கே வெண்மையும் கருமையும் பூசுவதை உன்னிடத்தில் எப்போது சொல்வது..

அடியே..
உன் நாசியிடம் மூச்சுவாங்க பாசிபடிந்து பழுதுபட்டிருக்கும் என்னை எக்கணம் தொட்டு துடைப்பாய்…

உன்னிதழ்களையே நாளிதழ்களாக நாளும் வாசிப்பு எனக்கு..
வாசகனாய் மாறி உன்னுதட்டுரேகையில் காதல் படிக்க விருப்பு..

காற்றலையே…
உன்குரலில் பாட ஓராயிரம் பட்சைகள் வரிசையாய் இருக்கு..

கூந்தல் நுனியே…
உன் மோகம் தலையேறி எனக்குள் புரையேறி குரல்வளையில் சிக்கு..

இலைத்துணுக்கே..
என்னை மறுத்து வெறுத்து மரப்பிசினாய் வெளிதள்ளுமளவுக்கு உனக்கு வெறுப்பு..

போதுமடி இது…
நானிருக்கும் வரை நீ எனக்கு தீரா மது..
நாளிருக்கும் வரை உன்னைவிட வேறு எது…

உனக்கென்று ஒருநாள் கற்பனை நாடினேன் பெண்ணே…
அதை இருளில் கோர்த்தேன்..

உன்னிடத்தில், உனக்காக சேர்த்து சூடினேன்…

உடலுருவம் இல்லாமல் உறுப்பில்லாமல் பல கற்பனைகள்..
உன் முகம் தானடி அதற்கு லட்சணம் வார்த்தது…

வாய்ப்பினால் அடைந்த கற்பனையெல்லாம் என்னிடம் நீ காட்டிய காய்ப்பினாலடி…

உன் வெறுப்பில் ஓர் விநோதம் இங்கே…

மூடன் போல் முடிவில்லாது சிந்திக்கிறேன்…
மூடத்தனத்தில் மூழ்கி முத்திரை பதிக்கிறேன்..

வரையறை இல்லாமல் இது வளரத்தான் போகிறது…
வருங்காலத்தில் இது மலரத்தான் போகிறது….
இவ்வுலகம் இதைக் கண்டு மிரளத்தான் போகிறது..

நடக்குமா?
பேதங்களே!
வழிவிட்டு ஒதுங்குங்கள், வாழ்வில் ஒன்று பட்டு நின்றிட!

தடைகளே!
ஓரமாகச் செல்லுங்கள், உலகை உயர்த்தி நிமிர்த்திட!

இருக்கும் இடம், சுழலும் பூமியில்,
இருக்குது, சுற்றிய வண்ணம்!
இணையும் எட்டு திசையும், ஏற்றத் தாழ்வு அகற்றுவதால்!
வகுப்பும், தரமும், பிரிவுதரும்!
பேதத்தை விரட்டிவிட்டால், கைகோர்த்து நிற்கும்,
மனித இனம்!

மனித நேயத்தை, மையப்புள்ளியாக்கி,
விட்டுக் கொடுத்தலை, ஆரமாக்கி,
அன்பு, கருணையை விட்டமாக்கி,
அமைதி, ஆனந்தம் ஆதாரமாக்கி,
கைகோர்த்து நிற்கும், மனித இனம்!
நடக்குமா?